Baby: Mijn tips voor borstvoedende mama’s (to be) (2)

De vorige keer schreef ik over het opstarten van de borstvoeding en welke tips en trucs mij hierbij geholpen hebben. Nu zal ik met jullie delen hoe het vervolg van de borstvoeding is verlopen.

Het vervolg

De borstvoeding met Grote Prinses verliep lekker, maar er kwam natuurlijk een tijd waarop ik weer aan het werk moest gaan. Ik wilde niet dat dit het einde van de borstvoeding zou betekenen, dus een paar weken voordat ik weer aan het werk moest, heb ik contact gezocht met mijn werkgever. Ik ben werkzaam in het onderwijs en had – bleek later, onterecht – aangenomen dat men wel bekend zou zijn met borstvoedende collega’s. In de Arbeidstijdenwet is een artikel over borstvoedende moeders opgenomen. Een werkgever moet een borstvoedende moeder, tot op zekere hoogte, tijd geven om ofwel het kind te voeden ofwel te kolven. Hiervoor moet de werkgever ook een geschikte ruimte beschikbaar stellen. Het is natuurlijk leuk dat dit bij wet is geregeld, maar het is natuurlijk ook fijn als je werkgever hier van harte in mee gaat. Bij mij was dit gelukkig wel het geval.

Eenmaal aan het werk, kreeg ik de beschikking over een af te sluiten ruimte, met stopcontact, tafel en stoel. Tevens mocht ik van de rector van haar persoonlijke koelkast gebruikmaken om de melk te bewaren. Omdat je als docent niet zomaar kan zeggen dat je “even gaat kolven”, heb ik in mijn pauzes gekolfd. Of, als dat zo uitkwam, in een tussenuur. Dit betekende wel een kleine “vereenzaming”, want ik voerde geen gesprekken meer met collega’s tijdens de pauzes.

Eenzaam heb ik me overigens vaak gevoeld tijdens het geven van borstvoeding. Tijdens de borstvoedingsperiode van Grote Prinses wilde ik het liefst niet voeden waar anderen (behalve mijn man dan) bij waren. Ik vond het ongemakkelijk. Niet zozeer omdat ik mijzelf schaamde, maar meer omdat ik de anderen niet opgelaten wilde laten voelen. Als we ergens op bezoek waren, zonderde ik me af als het voedingstijd was. Nu, met Kleine Prinses, doe ik dat niet meer. Als mensen er aanstoot aan nemen dat ik mijn kind voed, dan zeggen ze dat maar. Dit keer voelt het dan ook een stuk minder eenzaam. Kolven doe ik trouwens wel alleen; ik vind dit gewoonweg zelf niet heel charmant.

Met Grote Prinses heb ik nooit last gehad van tepelkloven of spruw. Wel eens van bijna-borstontsteking. Ik heb dat toen opgelost door onder een heel warme douche te gaan staan en mijn borst te masseren waar de harde plekken zaten en heb zo de verstopping weggemasseerd. Vervolgens een blad witte kool er tegenaan en het was die avond opgelost. Bij Kleine Prinses, nu inmiddels 13 weken, is het afwachten of het net zo goed gaat. Ik probeer gewoon goed op mijn lijf te letten tijdens deze periode.

Tips:

• Maak ruim van tevoren afspraken met je werkgever over voeden en/of kolven.
• Doe wat jij het prettigst vindt als het gaat om voeden in gezelschap.
• Zorg goed voor jezelf en let op je lijf.

De volgende keer zal ik beschrijven hoe het stoppen met de borstvoeding van Grote Prinses is verlopen.

Baby: Mijn tips voor borstvoedende mama’s (to be) (1)

Toen ik zwanger was van mijn eerste dochter stond het voor mij al vast: ik ging borstvoeding geven. Dat dit niet vanzelfsprekend was, ontdekte ik in werkelijkheid wat later toen mijn dochter net geboren was. Uiteindelijk heeft Grote Prinses 7 maanden borstvoeding gekregen (6 maanden was mijn doel). Mijn tweede dochter Kleine Prinses, nu 10 weken, krijgt ook weer borstvoeding. Ik ben geen arts, verpleegkundige, verloskundige, lactatiekundige of kraamverzorgende en spreek dus alleen vanuit mijn eigen ervaring.

Het begin

Bij terugkomst uit het ziekenhuis werd Grote Prinses door de kraamverzorgende gewogen en bleek zij aardig wat te zijn afgevallen. Het werd genoteerd en uitgerekend dat het op zo’n 8 procent verlies zat. De volgende dag bereikte ze het kritieke punt van 10 procent en werd ook de verloskundige ingeschakeld. We kwamen in een soort van wervelwind terecht (zo voelde het althans) waarbij Grote Prinses moest worden bijgevoed met de ‘pink-methode’ (fingerfeeding) en ik moest gaan kolven. Geen kolfapparaat in huis, dus deze moest hals-over-kop worden aangeschaft. Op aanraden van de kraamverzorgende werd het een Medela Swing. Mijn plan was om door te gaan met het geven van borstvoeding als ik weer moest gaan werken, dus een kolf had ik sowieso nodig gehad. Wat handig is van deze kolf is dat alle onderdelen ervan ook los verkrijgbaar zijn (bijvoorbeeld bij de Borstkolfwinkel). Naast het bijkolven, adviseerde mijn kraamverzorgende ook om ’s ochtends een kopje venkelthee te gaan drinken. Verder zat zij er bij elke voeding bij om mij aanwijzingen te geven voor een goede houding bij het borstvoeden, iets wat in het ziekenhuis de eerste dag totaal geen aandacht had gekregen. Ik ben mijn kraamverzorgende tot op de dag van vandaag enorm dankbaar voor de tijd en energie die zij er toen ingestoken heeft. Zij had in de kraamweek toen nog veel meer supertips, maar dat is iets voor een ander artikel. Helaas zorgden deze dagen ook voor aardig wat stress.

Voordat Kleine Prinses geboren zou worden, heb ik de kolf nog even nagelopen en kwam tot de conclusie dat ik een nieuw sponsje voor in de motor en een nieuw slangetje nodig had. Ik wilde geen gestress over de kolf de eerste week. Venkelthee ben ik altijd blijven drinken en was dus ook voldoende in huis. Omdat mijn oude voedingskussen tijdens mijn tweede zwangerschap (ik sliep er ook mee) aan vervanging toe bleek, heb ik een nieuw kussen besteld bij SONkussen: een kussen met hoes, die in zijn geheel gewassen kan worden. Ook van Kleine Prinses beviel ik uiteindelijk in het ziekenhuis, maar kreeg dit keer wel wat meer begeleiding bij de borstvoeding. Ik zag haar de ene meconiumluier na de ander volpoepen, ze plaste goed en werd niet geel, dus ik had vertrouwen in haar en in mezelf. Toch bleek ze in het begin van de kraamweek te veel afgevallen. Ik was vastbesloten er dit keer niet om te stressen en er geen druk op te zetten. Gewoon wat vaker aanleggen en de boel goed in de gaten houden. Op dag drie hadden we gelijk een stijgende lijn te pakken. Wederom had ik een kraamverzorgende die precies deed wat ik nodig had: mij vertrouwen geven en aanmoedigen.

Toen  Grote Prinses 6 weken oud was en Kleine Prinses met 4 weken hebben we de fles geïntroduceerd (met afgekolfde moedermelk). Dit om ze tijdig te laten wennen aan de fles, zodat ik er ook af en toe uit kon zonder een kind mee te nemen en ook belangrijk voor als ik weer zou gaan werken. Grote Prinses wilde mij in het begin niet in de buurt hebben als ze de fles kreeg met als resultaat dat iemand anders haar de fles moest geven terwijl ik in een andere kamer ging kolven. Dit was gelukkig een fase en ging ook weer over. Kleine Prinses vindt het geen probleem als ik ernaast zit en ik heb haar ook al zelf de fles gegeven.

Tips:

• Heel belangrijk: vertrouw op jezelf en je kindje!
• Zorg dat je alle benodigdheden van tevoren in huis hebt (een kolf kan je ook huren)
• Als je het niet krijgt: vraag om begeleiding, een goede kraamverzorgende moet dat bieden!
• Kijk goed naar je kindje: is het actief, maakt het goede plasluiers en ziet het niet geel
• Begin op tijd (maar niet te vroeg) met het introduceren van de fles

Volgende week meer tips!